De transformatie van de libelle | 
De libelle tussen de lupines op A6 gedrukt als kunstkaart
 
De libelle leeft de eerste jaren van haar leven in het water. Als een nimf.
 
Het water is haar thuis. Dit is haar wereld. Zou ze weten dat ze straks vleugels heeft om mee te vliegen? Dat het land en luchtruim haar thuis zal worden?
 
En dan, op enig moment past het water niet meer. Ze heeft nog alle herinneringen aan hoe het was om hier te leven, maar alles in haar schreeuwt om méér. Iets in haar heeft een vage herinnering aan een ander lichaam, een andere vorm. Maar zou het echt? Zou het waar zijn?
 
Op een bepaald moment kan ze de drang niet langer onderdrukken om uit het water te kruipen en nieuwe werelden te ontdekken. Waar zal ze uitkomen? Kan ze daar überhaupt overleven?
Eerst gaat ze een paar keer kijken, zuigt de lucht van het bovenleven op, maar duikt vervolgens weer terug de veiligheid van het water in.
 
Dan, na een zware en angstige klim uit het water blijft ze zitten. Alles in haar begint te schudden. Ze verandert. Haar hele wezen is in beweging om haar naar deze nieuwe vorm te transformeren. Het vormt al het oude om tot iets nieuws, iets wat ze nog niet geweest is... maar toch ook herkent.
En dan.. na de eerste hevige pijnscheuten breekt ze door haar pantser. Ze voelt ze het kriebelen op haar rug. Het begint anders te voelen. Alsof ze misschien wel...
Zou kunnen vliegen?
 
Ademloos wacht ze af tot heel haar lichaam veranderd is. Tot haar vleugels zijn uitgevouwen en de rust terugkeert in haar lichaam. Ze weet nog hoe het was in het water, en zal er ook geregeld naar terugkeren. Maar nu is er iets wezenlijk anders.
 
Ze kan vliegen!